Duchy Krainy

Oto duchy chroniące naszą krainę. Każdy z nich włada innym kluczowym żywiołem.

Ducha Krainy każdy z nas może spotkać raz na porę roku (to znaczy, pisać z nim jedną historię na porę roku. Ogółem każdy może napisać do Ducha cztery razy w ciągu roku).
Duch wcale nie jest typowym duchem - żyje jak każdy inny koń, i jak każdy koń może umrzeć z powodu obrażeń. Różni się od nas jedynie tym, że włada własnym żywiołem i posiada naprawdę potężne moce. Niewiele o nich wiadomo, ponieważ nie objawiają się byle komu i w pierwszy lepszy dzień. Zwykle pojawiają się, gdy w życiu koni wydarzy się coś ważnego, i zależnie od ich charakteru namawiają do różnych posunięć. Ale musisz uważać - jedne prowadzą na "dobrą drogę", inne na złą!

Ponieważ zaistniała taka sytuacja, informuję, że nie można zostać potomkiem Ducha Krainy, czy należeć do jego rodziny!

Wizerunki Duchów Krainy stworzyłam ja, i obowiązuje absolutny zakaz kopiowania zdjęć! Pragnę przypomnieć, że jeśli ktoś skopiuje je bez mojej zgody, złamie prawa autorskie, co jest karalne!!!


Lavradeiro

Lavradeiro to ogier żywiołu Ziemi. Przychodzi zwykle do koni, gdy umrze ktoś im bliski, ale także gdy zostaną zranione psychicznie lub zdradzone. Jest niezwykle porywczy. Gdy nie ujawnia się w swojej prawdziwej postaci, skrywa się wśród gór otaczających krainę. Natomiast jeśli ujawni się w końskiej postaci, staje się koniem rasy Lavradeiro, o dość ciekawym odcieniu buanej maści, a jego złote oczy błyszczą niepokojąco w mroku. Niektórzy zwą go Wulkarem.

Aqua

Aqua to klacz żywiołu Wody. Przychodzi do koni, gdy mają chwilę zwątpienia, i jak każdy inny Duch wskazuje odpowiednią według siebie drogę. Można jej ufać. Zwykle przebywa pod wodą, gdzie ukrywa się pod postacią promieni słonecznych lub blasku księżyca, które dostają się na większą głębokość. Zaś gdy przybiera swoją naturalną, końską postać, jest jabłkowitą, ciemnosiwą klaczą andaluzyjską o turkusowych oczach pełnych spokoju i mądrości. Nazywana jest także Nimfą.



Sabrine

Sabrine to klacz żywiołu Powietrza. Wspiera konie, gdy muszą podejmować trudne decyzje, targają nimi silne emocje lub posunęły się do ciężkich czynów. Jest bardzo namiętna. Jeśli nie ujawnia się koniom, pędzi z wiatrem po chmurach jako smugi światła. Zaś w swojej naturalnej postaci jest jasnosiwą, jabłkowitą klaczą angloarabską z karym włosiem, pięknymi, wielkimi skrzydłami ze znakiem kobry i charakterystyczną plamką pod fioletowo-granatowymi, mrocznymi oczami. Zdarza się, że nazywana jest Mrocznym Aniołem.


Koń ognia

O nim nie wiemy nic. Nikt poza duchami go nie widział, a one same nie chcą nic zdradzić na jego temat...